میرک

 Message of ayatollah Seyyed Ali Khamenei

Leader of The Islamic Republic of Iran21st Jan. 2015

In the name of God, the Beneficent the Merciful

To the Youth in Europe and North America,

The recent events in France and similar ones in some other Western countries have convinced me to directly talk to you about them. I am addressing you, [the youth], not because I overlook your parents, rather it is because the future of your nations and countries will be in your hands; and also I find that the sense of quest for truth is more vigorous and attentive in your hearts.

I don’t address your politicians and statesmen either in this writing because I believe that they have consciously separated the route of politics from the path of righteousness and truth.

I would like to talk to you about Islam, particularly the image that is presented to you as Islam. Many attempts have been made over the past two decades, almost since the disintegration of the Soviet Union, to place this great religion in the seat of a horrifying enemy. The provocation of a feeling of horror and hatred and its utilization has unfortunately a long record in the political history of the West.

Here, I don’t want to deal with the different phobias with which the Western nations have thus far been indoctrinated. A cursory review of recent critical studies of history would bring home to you the fact that the Western governments’ insincere and hypocritical treatment of other nations and cultures has been censured in new historiographies.

The histories of the United States and Europe are ashamed of slavery, embarrassed by the colonial period and chagrined at the oppression of people of color and non-Christians. Your researchers and historians are deeply ashamed of the bloodsheds wrought in the name of religion between the Catholics and Protestants or in the name of nationality and ethnicity during the First and Second World Wars. This approach is admirable.

By mentioning a fraction of this long list, I don’t want to reproach history; rather I would like you to ask your intellectuals as to why the public conscience in the West awakens and comes to its senses after a delay of several decades or centuries. Why should the revision of collective conscience apply to the distant past and not to the current problems? Why is it that attempts are made to prevent public awareness regarding an important issue such as the treatment of Islamic culture and thought?

You know well that humiliation and spreading hatred and illusionary fear of the “other” have been the common base of all those oppressive profiteers. Now, I would like you to ask yourself why the old policy of spreading “phobia” and hatred has targeted Islam and Muslims with an unprecedented intensity. Why does the power structure in the world want Islamic thought to be marginalized and remain latent? What concepts and values in Islam disturb the programs of the super powers and what interests are safeguarded in the shadow of distorting the image of Islam? Hence, my first request is: Study and research the incentives behind this widespread tarnishing of the image of Islam.

My second request is that in reaction to the flood of prejudgments and disinformation campaigns, try to gain a direct and firsthand knowledge of this religion. The right logic requires that you understand the nature and essence of what they are frightening you about and want you to keep away from.

I don’t insist that you accept my reading or any other reading of Islam. What I want to say is: Don’t allow this dynamic and effective reality in today’s world to be introduced to you through resentments and prejudices. Don’t allow them to hypocritically introduce their own recruited terrorists as representatives of Islam.

Receive knowledge of Islam from its primary and original sources. Gain information about Islam through the Qur’an and the life of its great Prophet. I would like to ask you whether you have directly read the Qur’an of the Muslims. Have you studied the teachings of the Prophet of Islam and his humane, ethical doctrines? Have you ever received the message of Islam from any sources other than the media?

Have you ever asked yourself how and on the basis of which values has Islam established the greatest scientific and intellectual civilization of the world and raised the most distinguished scientists and intellectuals throughout several centuries?

I would like you not to allow the derogatory and offensive image-buildings to create an emotional gulf between you and the reality, taking away the possibility of an impartial judgment from you. Today, the communication media have removed the geographical borders. Hence, don’t allow them to besiege you within fabricated and mental borders.

Although no one can individually fill the created gaps, each one of you can construct a bridge of thought and fairness over the gaps to illuminate yourself and your surrounding environment. While this preplanned challenge between Islam and you, the youth, is undesirable, it can raise new questions in your curious and inquiring minds. Attempts to find answers to these questions will provide you with an appropriate opportunity to discover new truths.

Therefore, don’t miss the opportunity to gain proper, correct and unbiased understanding of Islam so that hopefully, due to your sense of responsibility toward the truth, future generations would write the history of this current interaction between Islam and the West with a clearer conscience and lesser resentment.

Message of ayatollah Seyyed Ali Khamenei

Leader of The Islamic Republic of Iran21st Jan. 2015

Seyyed Ali Khamenei

21st Jan. 2015

امروز که پشت سرم را نگاه می کنم

گریه به حال آخر این راه می کنم

مگر قرار نبود دوباره پر گیریم؟

دوباره ضربت شمشیر را ز سر گیریم؟

مگر قرار نبود از زمین جدا بشویم؟

و هم جوار تمام ستاره ها بشویم؟

چه شد که پریدن ز یادمان رفته است

مگر طناب تجمل دو بال ما بسته است؟

اسیر دستبند کدام تزویریم

که دست به دسته شمشیرها نمی گیریم

مگر فرو به لجنزار قصرهاست پاهامان؟

که کس ندیده میان ستاره ها جامان

بیا دوباره به سوی ظهور برگردیم

و منجی ما گفته با شعور برگردیم

حرف دلمان را سید حمید برقعی جلوی رهبر انقلاب خوب گفت:

باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است                                                      مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است

بحر آرام دگر باره خروشان شده است                                                  ساحل خفته پر از لولو و مرجان شده است

دشمن از وادی قرآن و نماز آمده است                                                   لبریز ابرهه از سوی حجاز آمده است

با شماییم شمایی که همه شیطا نیست                                                      دین اسلام نه اسلام ابوسفیانیست

با شما ییم که در آتش خود دود شدید                                                      فخر کردید که همکاسه نمرود شدید

ننگ دیگر به رخ اصل و نصب ننشانید                                                    لکه ننگ به دامان عرب ننشانید

گردباد آتش صحراست بترسید از آن                                                      آه این طایفه گیراست بترسید از آن

هان بترسید که دریا به خروش امده است                                                    خون این طایفه این بار به جوش آمده است

صبر این طایفه وقتی که به سر می آید                                                     دیگر از خرد و کلان معجزه بر می آید

صبر کن سنگ که سجیل شود می فهمید                                                     آسمان غرق ابابیل شود می فهمید

پاسخت می دهد این طایفه با خون اینک                                                       ذوالفقاری ز نیام آمده بیرون اینک

هان بخوانید که خاقانی از این خط گفته است                                               شعر ایوان مدائن به نصیحت گفته است

هان بترسید که این لشگر بسم الله است                                                  هان بترسید که طوفان طبس در راه است

یا محمد تو بگو با غم و ماتم چه کنیم                                                     روز خوش بی تو ندیدیم به عالم چه کنیم

پاسخ آیینه ها بی تو دمادم سنگ است                                                      یا محمد دل این قوم برایت تنگ است

بانگ هیهات حسینی است رسیدن از راه                                               هرکه دارد هوس کرببلا بسم الله

بسم رب الشهداء

نامه ای به شهید

برادر شهیدم سلام امیدوارم درون آسمان رفیع یادی هم از ما ببری، از احوالات ما اگر بخواهی زیاد هم خوب نیست، از روزی که تو رفتی و خمینی بزرگ را با خود بردید ، ما ماندیم و خمینی ای تازه ، اما او ماند تنها ، که ما سربازی را چون شما خوب بلد نبودیم، شما که رفتید بسیاری از همرزمانتان و دوستانتان به دنبال دغدغه های اقتصادی خودشان رفتند و ما نسل کوچکتر را فراموش کردند. آنهایی که هنوز قلبهایشان در دوکوهه و فکه جا مانده بود هم در گوشه ای تنها آرزوی با شما بودن را یدک می کشند. از روزی که تو و هم قطارانت رفتید دشمن باز به سراغ ما آمد و ما را اینبار در سیصد و شصت درجه به محاصره خود در آورد و ما را در خانه هایمان تسخیر کرد ، از روزی که تو رفتی دولتهایی برای رهایی ما به سراغ حقوق بشر رفتند و فریاد آزادی را برآوردند و برای گفتگوی تمدنها پرچم افراشتند و چه خوب شد که توو یارانت نبودید ، نبودید که ببینیدبه نام حقوق بشر و آزادی انسان خدا فراموش شد ،نبودید که ببینید حرفهای رهبر چقدر راحت بر روی زمین ماند ، خوب شد ندیدید باز آهنگهای زمان شاهی ،نه بلکه هزاران بار بدتر هر روز از رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی پخش می شود ، نبودی که ببینی فیلمها ی کثیف نه از ویدئوهایی که تو محکومشان کرده بودی بلکه از شبکه های یک و دو و... پخش می شود و ویدئو دیگر از ماهواره ها خجالت می کشد ، نیستی که ببینی قناعت تو و امثال تو جایش را به مادی گرایی و پول پرستی داده و ربا را آزاد کرده اند . نیستی که ببینی که فرزندانت را به جرم سوء استفاده از سهمیه ها مورد بازخواست قرار می دهند ، نیستی که ببینی این عکس تو و یارانت نیست بر در و دیوار خانه ها و قلبهای جوانان ما بلکه مقتدای ما خواننده ها و فوتبالیستها با میلیارد میلیارد ثروت هستند. ببخشید که خاطرتان را آشفته کردم ، اما در این آشفتگیها جوانانی از دعای شما سر برآوردند که ولایتشان سید علی و یاورشان خاک شماست جوانانی که هنوز شما را با آنکه ندیده بودند یادشان هست ، جوانانی که برای میهن اسلامیشان هنوز شهید می شوند و هنوز جانبازی را یدک می کشند ، امروز روزگار نسل جدیدیست که که کفشهایش آهنی و رهرو راهای طولانی است ، باشد که دعای خیر تو و تمام هم رزمانت برایمان بماند .انشاالله

مجتبی سعیدی میرک محله

بسم الله المالک الجبار منتقم

دیروز، مردمانی درگیر انقلاب و هزار فرقه شدن جامعه بودند. جنگ تفکر بود و تفنگ ، روزگار مناظره و ایدئولوژی که ناگهان در گیریهای مرزی ما شروع شد و داستان مبارزه با خلقها امان گرفت و دفاع مقدس ما در جامه ای نو قد برافراشت . گلایه داریم از تمام دیروزی ها وآنانی که دستی بر آوردگاه تاریخ دارند و آن اینکه تاریخ این روزگار با آنهمه رشادت و شهادت چرا جزئی از دفاع مقدس ما محسوب نمی شود ؟جوانان رعنا قامت دل به خدا سپرده این روزگار را باید در کجای آبادی جنگ قرار داد؟هنوز ما قامت راست نکرده بودیم که رسما رسم زمانه به جنگ نگاشته شد ، بگذارید داستانش را ساده از زبان حاج کاظم آژانس شیشه ای نقل کنم : "یکی بود یکی نبود ، یه شهری بود خوش قد و بالا آدمایی داشت محکم و قرص. ایام ایام جشن بود جشن غیرت همه تو اوج شادی بودن که یهو یه قول حمله کرد به این جشن ، اون قول قول گشنه ای بود که می خواست کلی از این شهر رو ببلعه ، همه نگرون شدن ، حرف افتاد با این قول چکار کنیم ، ما خمار جشنیم بهتره سخت نگیریم ، اما پیر و مراد جمع گفت باید تازه نفسا برن به جنگ قول ، قرعه به نام جوونا افتاد ، جوونایی که دوره کر کریشون بود رفتن به جنگ قول، قول قول عجیبی بود ، یه پاشو می زدی دو تا پا اضافه می کرد، دستاشو قطع می کردی چند تا سر اضافه می شد ، خلاصه چه دردسر ،بالاخره دست و پای آقا قوله رو قطع کردن و خسته زخمی برگشتن به شهرشون که دیدن پیرشون سفر کرده ،یکی از پیرجوونای زخم چشیده جاشو گرفت، اما یه اتفاق افتاده بود ، بعضیا این جوونا رو طوری نگاشون می کردن که انگار غریبه می بینن ، شایدم حق داشتن آخه این جوونا مدتها دور از این شهر با قوله جنگیده بودن جنگیدن با قول آدابی داشت که اونا بهش خو کرده بودن، دست و پنجه نرم کردن با قول زلالشون کرده بود ، شده بودن اینهو اصحاب کهف دیگه پولشون قیمت نداشت، اونایی که تونستن خزیدن توغار دلشونو و اونایی که نتونستن مجبور به معامله شدن" آن روزها آدابی داشت که مردم این روزها زود از یادشان رفت . در آن روزها ما یاد گرفته بودیم با اقتصاد مقاومتی می شود تحریم را به فرصتهای طلایی تبدیل کرد . یاد گرفته بودیم ارزش آدمها به میزها نیست ، به خونهای داده شده است در را عشق، یاد گرفته بودیم اذن دخول بهشت یاد حسین (ع) و فرهنگ یهنی تمام عاشورا ، یاد گرفته بودیم رهبر اگر خم به ابرو آورد باید جان بر روی مینها نهاد تا خاطر ولایت آزرده نشود ، یاد گرفته بودیم می شود جوان سیزده ساله بود و رهبر شد ، دست نداشت و فرمانده بود ، اسیر شد و وزیر ماند ،جان داد و واژه آزادی را درست معنا کرد. یاد گرفته بودیم کل ثروت عالم به لباس خاکی و چفیه نمی ارزد . یاد گرفته بودیم در معامله با خدا ضرر ندارد ، یاد گرفته بودیم در برای خدا بودن شکست مفهومی ندارد. و چه زود همه اش یادمان رفت و یا از یادمان بردن.

امروز ، چقدر خسته و شکسته شده ایم ، و هنوز در باور خیلی هایمان دفاع مقدس مفهومی دیروزی دارد ، روزگاری که تمام شده است و دیگر نیازی به آن نیست ، روزگاری که برایش یک هفته یادمان می گیرم مانند یادمان تمام مرده هامان بی آنکه ذکر نام از بلندی هایش باشد. روزگاری که هم نسل آن هیچ از پرواز در گذشته نمی دانند ، چون کتابهای درسی مان جایی برای دفاع مقدس ندارند و ورقهایشان پر است از حرفهایی از جنس تکنولوژی بی خداوند. امروز باید باور کنیم که ما در دفاعی مقدس تر از گذشته و بسیار سخت تر از آن روزگار قرار داریم ، و دشمن نه در خرمشهر و آبادان ، بلکه در خانه های ما نفوز کرده و فرزندان ما را به تاراج می برد ، فکر و قلب ما مورد هجوم قرار گرفته و حیا و معرفت و اخلاق و در یک کلام خداوند مان را می خواهند از ما بگیرند و ما باز محتاج دست بریده خرازی هستیم ، محتاج تفکر عمیق آوینی ، دید وسیع حاج احمد متوسلیان ، تاکتیک های حسن باقری ، وسعت قلب باکری ها ، بصیرت غلامعلی پیچک و هزاران هزار نکته از دفتر بی مثال تمامی عروج کرده ها به دیدار خداوندیم و اگر یادمان رفت تمام این تجربه تاریخی نزدیک را شاید آرمان آن پیر فرزانه و فرمایشات رهبر فرزانه بر روی زمین بماند ما جان به در نبریم از این معرکه هلاک.

و اما فردا ، فردا روزی دیگر است ، فردا انتهای جهاد مقدسی است که اگر واژ ه واژه اش را خوب فهمیده باشیم به دیدار آقایی خواهیم رفت که تمامی گذشتگان آرزوی دیدارش را داشته اند. برای خوابیدن دیگر وقت نداریم باید دیروز را در خدمت امروز برای رسیدن به فردایی جاوید در آوریم تا خون هزاران عاشق ، ثمره اش را به بهترین شکل ممکن به دنیا عرضه کند ، باشد که ما هم از این دفاع مقدس چون دیروزیان سربلند بیرون آییم.

یا علی

مجتبی سعیدی میرک محله